Osmanlı Devleti’nin son döneminde yetişmiş hezarfen âlimlerimizin başında gelen Ord. Prof. Dr. Ahmet Süheyl Ünver’in Çankırı’ya olan ilgisini, Hacışıhlar ailesinden Ahmet Kemal Üçok(1880-1956)’a borçluyuz.
Taşmescit dediğimiz Cemaleddîn Ferruh Dârülhâdisi’nin çizimlerini yapan ve bugün mevcut olmayan Cemaleddîn Ferruh Darüşşifâsı üzerindeki yılanlı kabartmayı rozet haline getiren Prof. Dr. Ahmet Süheyl Ünver, çeşitli yazılarında Ahmet Kemal Üçok’dan övgüyle bahsetmektedir. Bu değerli iki zat arasında sıhriyet bağı da bulunmaktadır.
A.Süheyl Ünver (1898-1986), bir yazısında bu durumu şöyle açıklamaktadır:
“ Ahmet Kemâl Bey, ailemize şeref veren büyük, müdekkik ve emsâli nâdir bulunur ciddi ansiklopedistlerimizden biri idi. Kendisi büyük pederim Hattat Mehmet Şevki Efendi’nin kızı Rasime Hanım’ın kızı Nuriye Hanım’ın kızı Bedia Hanım’la, yâni Şevki Efendi’nin kızının torunu ile evli idi. Bu cihetle akrabamızdan olurdu. Kendisi ile senelerce birlikte bulunduk. Bir müddet Ankara’da (kaldı) ve tekaüd(emekli) edilince Çankırı’ya gitti. İstanbul’a avdetle(dönerek) Sarıyer’de yerleşince evimizi haftada bir şereflendirir ve bizim ilmî müşküllerimizi hâlleder, verdiğimiz mevzuları inceler, hazırlar ve muntazaman ve dikkatlice yazarak getirirdi.
Fahri olarak yaptığı bu hizmetleri pek büyüktü. Bizi bir çok noktalardan tenvir etmesinden(aydınlatmasından) pek faydalanıyorduk. Çok zeki, halûk, ciddi, ağırbaşlı, dikkatli bir zattı. Hâfızası pek kuvvetli idi. Gördüğü ve okuduğu hiçbir şeyi unutmazdı. Araştırıcı bir aşka sahipti. Merak ettiği her hususu görürdü. her şeyi dikkatle ve bir kelime kaçırmadan okur, notlar alır, mütalâasını beyan ederdi. O’nun bilmediği hiçbir ilmî, dinî ve fennî bir husus yoktu..
Bu zekâ-yı muhteşem tarihe de çok meraklı ve her bahsine âşina idi. Üstad Kemâl Bey, Evliya Çelebi’ye de meraklı idi. Kitapları arasında bu da vardı. Onları müteaddit kere okumuş, kenarlarına bazı düşünce, görgü ve bilgilerini ilâve etmiştir ki, hepsi ayrı ayrı üzerlerinde durulacak derecede ehemmiyetlidir. İşte ben bunları rahmetlinin hâtırasını tekrar ve bu mesâisinin ve geniş bilgisinin kaybolmaması için şu zarfta toplamayı uygun buldum ve onları sıraladım…….” 15. 10.1960
Nasip olursa başka yazılarımızda da onlardan bahsedeceğiz Bu iki değerli şahsiyeti rahmetle anıyorum.
Ahmet Süheyl Ünver’in 1934 yılında Çankırı’da Duygu Gazetesinde yayınlanmış “İçki her zaman âfettir” başlıklı makalesi görülüyor:
Çankırı Araştırmaları Sitesi 