Medrese perişan bir halde idi. 90’lı yıllarda ise Vakıflar Genel Müdürlüğü bir restorasyon ile görünür ve yaşanılır bir mekan haline getirmişti. Restore edilen medrese oda oda esnafa kiraya verilmiş, esnaf için burada perakende satış imkanı olmadığı için genelde depo olarak kullanıyordu. O yıllar Çankırı’da kültürel faaliyetlerini yürüttüğümüz İlim Kültür Sanat Vakfı için bu medreseyi özüne kavuşturmayı hedefledik. İlk iş olarak vakıflardan boş olan bir iki odanın kiralanması için ihaleye katıldık. Sonrası bir bir geldi ve tüm medrese özüne; kültürel hayatın kaynağı olmaya döndü. 2000’li yıllarda Belediye de sahiplenerek amacına uygun çalışmasını sürdürdü. Tüm vakıf mallarının ebediyete kadar amacına hizmet edeceği bir şehri/ülkeyi/dünyayı arzuluyorum.
Çivitçioğlu medresesi de aynı yıllarda depo olmaktan vakıf çalışmalarımız neticesinde kurtulmuş ve amacına tebdil edilmiştir. Yine Belediye başkanlarımız da sahiplenmiş ve halen amacı yönünde yaşatmaktadırlar.
Bu iki sembol çalışmayı Çankırı’ya yeniden kazandırmak kültürlü, inançlı, kararlı bir ekip ile sağlandı.
Çankırı Araştırmaları Sitesi 