ÇANKIRI TARİHİNE 100 CANLI TANIK: ERDOĞAN KÜÇÜKBABUCCU

Erdoğan Küçükbabuccu deyince akla ilk gelen futbol, spor olan kıymetli ağabeyim ile sohbet etmek çok güzeldi. Ağabeyim ve yine kıymetli ablamla eski günleri yâd ederek bu güzel sohbeti gerçekleştirdik. Bizlere yardımcı olan gelini Zeynep Gamzeli-Küçükbabuccu’ ya teşekkür ediyorum. Bu sohbeti aktarmama vesile olan ağabeyime sağlıklı ömürler diliyorum. Serpil ÖZKAN

ERDOĞAN KÜÇÜKBABUCCU
Anne adı: Müzeyyen Aşçı
Lakabı Dondurmacılar
Baba adı: İsmail
Doğum yılı: 1947
Doğum yeri: Çankırı
Kardeşleri: Ayşe Bulut

Annemin babası Ali Aşçı Çankırı’nın ilk dondurmacılarından sonradan akrabası olan Göl Memed’e elini vermiş.

Alibey Mahallesi Çan saatinin altında oturuyorduk. Babam uzun müddet kahvecilik yaptı. O zamanlar kahvecilik sanat olarak geçiyordu. Bir ara kıraathane açmışlar. Hayati Tuna’nın televizyon yaptığı yerde eski Akbank’ın karşısı Sırmacının altında.

Kiremitçi’nin kahvesi, Toruşun kahvesi, Sümer kıraathanesinde çalıştıktan sonra Doğum evine işe girdi.

Bibinin evi eski mezarlık yolunda su deposunun orada Çan saatinin altında Alibey Mahallesi’nde büyüdüm.

Çan saatinin orada eşekli muhtar, Birdirhemlerin evi, Corukların evi, Alibey Mahallesi muhtarı Osman Evrenin karşısı ayakkabıcı Bekir Amca, Huriye Hanım Teyze (Kurtuluş İlkokulu’nda görevliydi) Mustafa aşçının annesi Perihan Ablagil vardı. Yılmaz Sezginler, İhsan Sezginler, Cino Mehmet, Atıf İyisezerler karşısı Çemenci Talat Amca vardı. Onun üstünde balıkçı Alican’ın annesigilin güzel bir evi vardı. Marangoz Hakkı Amca Hacer Ablagilin evi vardı. Bir Osmanlı bayırından inilirdi. Biri de Deli bayır denilen yerden inilirdi. Sonuncu da Devrim Matbaasına inilen yerdi. 3 yolumuz vardı.

Evimiz 4 odalı girişten sonra iki buçuk metre yürüdüm yolu vardı. Avlulu 2 katlı banyosuz evdi. Her odada dolap içinde yıkanılan… Her kardeşe bir oda düşmüştü. Yukarıda iki dayımın aşağıda bir teyzemin ve annemin odası vardı. Kız kardeşimle ben o evde büyüdüm.

Ben ilkokula Kurtuluş İlkokulu’na gittim. Öğretmenim Semiha Hanımdı. Mezun olunca Taş Mektep Ortaokulunda okudum. Spor ile uğraştığım için tahsil hayatım uzun sürdü, her dönemden arkadaşlarım oldu.

Büyük selde 7-8 yaşlarındaydım. Salim Usta’nın evinin oraya çıktım. Çan saatinin oradaydı çay olduğu gibi görünüyordu. Mazhar Dumanlı’nın evinin döndüğünü eşimin lisenin oradaki evlerinin de selin içinde kaldığını gördüm

Top oynarken çok çamur olurdu sakatlıklarım oldu. Ayağım kırıldı. Mahmut Sayın “Senden bıktık Erdoğan” derdi. Hastahaneden kırıkçı Hüseyin Erbil gelirdi evde tedavi ederdi. Köy Hizmetlerinde bizim başımızda rahmetli Fikri Türkben, Necdet İpek vardı. Bayındırlık da Atıf Kayıhan, Mustafa Karakuş, İsmail Sucu sayesinde onların faydalarını gördüm.

İrfan Çalcı, Cemil Yavuz okulda anlayış gösterirdi. 250 gün müfredat varsa ancak 100 gün gidebilirdim. İzinli, raporlu olurdum. Okulun futbol, basketbol ve voleybol takım kaptanı olurdum. O zamanın şartlarında özel okullar gibi sınıf geçmek de yardımcı olmadıkları için liseyi bitiremedim. 7 dersten girdim üç dersten kaldım. İşe girdikten sonra uzun yıllar imtihana girdim ve Halk Mektebini bitirerek mezun oldum.

Yakın arkadaşlarım Hasan Destici, rahmetli Ahmet Turan, Muzaffer Çakır ben askerdeyken beni işe bağlamak için bankaya müracaat etmişler. Yukarıda Karpuzcuların karşısına Yapı Kredi Bankası’na girmemi istediler son anda imtihan durdurulunca evraklarımı Emlak Kredi Bankası’na vermişler. Gelince imtihana girdim. Talebelik hayatımda köy hizmetlerinde görev yaptım. Yağcılık yaptım, çadır bekçiliği yaptım spor sayesinde. Kadınlarla fidanlık da çalıştım, çapa yaptım, fidan aldım. Yazları tatilde şeker pancarında Germecede, Çankırı’da, Tüneyde çalıştım hiç boş durmadım.

Müdür muavinimiz Neşe Aksoy sayesinde başarılı olunca daktiloya alındım. İş arkadaşlarım Enver, Zehra Topçu, Neşe Aksoy, Aynur Kader, Müzehher İnandık, Sare Dikmen le çalışıyorduk. Gelen müşterilerimize kibar davranıyoruz.

Annemle teyzem de kız beğenmeye gitmişler, dünür düşeceğiz dediler. Tanımıyorum dedim. Kız Belediyede çalışıyor diye tarif edince bir gün para yatırmaya gelen benim de dikkatimi çeken bir kişi olunca olur dedim. Hasan İzmirlioğlu’nun kızı Nuray ile evlendik. Evliliğimiz güzel geçti. İkimiz de çalıştığımız için maddi sıkıntımız olmadı.

Büyüklerimize de elimizden geldiğince yardım ettik. Düğünümüzü kendimiz yaptık. Bir oğlumuz oldu. Onu da Ahmet, Semiha Gamzelinin kızı ile evlendirdik. İki erkek torunumuz oldu.

Evliliğimizin ilk yıllarında lojmanda durduk. Banka kredisi ile Bahar Apartmanından ev aldık sonra da Ali ve Cafer Özkan’dan ev aldık şimdiki oturduğumuz yeri.

Anne ve babamla ilişkilerim iyiydi. İkimizin de annesi altı ay ara ile vefat etti. 1 yıl sonra babam vefat etti. Gençliğimizde bankaya İlk girdiğimde gelenlere tevellüt kaç deyince 50-55 yaşında olanlara “ooo iyi yaşamışsınız, Allah uzun ömürler versin” derdik. 60-65-70 yaşlarında büyüklerimiz vefat ettiler. Ben geldim 75 yaşına ama öyle değilmiş.

Biz kendi arkadaşlarımızla uzun müddet Necati Asım Uslu, Şevket Barutçuyu dinlemeye giderdik. İplik Pazarı Camisinin orada Türk Ocağı vardı Yumakların dükkânının üstünde talebelik hayatımda çevrem böyleydi.

Spor hayatım dolayısıyla çeşitli yaş grubundan tanıdıklarım oldu Bülent Barlas, İbrahim Ekim, Aykut Güngören, İbrahim Zencirci vardı.

Bizim zamanımızda 1.lig vardı. 12 takım vardı, sporcuda azdı. Mesela biz de oynayanlardan rahmetli Sümük Zeki, Atıf Semerci, Çinçon Faruk (Şahin), Atıf İyisezer, Osman Melan, (Rodi) Osman Eruysal, Portakalın oğlu Mehmet Turcan, İbrahim Ekim, Yaşar Kavak, Numanın oğlu rahmetli Mustafa Soydan, Köy Hizmetlerinden Muammer Tekiz, kaleci rahmetli Deli Mehmet (Mutlu), Fevzi Kibar, Mümtaz Öz, Çörten Mehmet, Ali Şakşak, Nihat Kasımağaoğlu, Boran İbrahim, Hüdaverdi Erer, Coluk Saldun, Gavur Ali (Ulutürk) bunlar iyi futbolculardı. Sporun dolayısıyla futbolun Çankırı da gelişmesine katkı veren rahmetli Fikri Türkben ve Şeref Kalfa Arık ağabeylerimide anmadan geçemeyeceğim.

Erol Dinler zamanında futbol ileriydi o zamanın imkânlarıyla birinci lige çıkmaya da teşebbüs ettik olmadı. Yekta Başeğmez Bey gelince basketbol ve voleybol da ilerledi. Ben çok güzel maçlara çıktım hakem olarak arkadaşlarım çok idealist çok iyi oynadıkları halde benim kararlarıma kızmazlardı.

Belediye Başkanı Ahmet Bukan ve rahmetli Hüseyin Bukanın yöneticiliklerinde Gençlik Spor’da oynamama rağmen onların maçlarına da çıkardım mesela Yapraklı Sporla maça çıktık. Hatta Çankırı Lisesi Sanat Okulunun maçına çıktım. Çankırı Lisesi sol ağırlık Sanat Okulunda sağ görüş hakimdi. Tribünde rahatsız edici sloganlar olunca arkadaşım Ahmet Candan’a “sen şunları ben bunları idare edelim” dedim. Üzücü bir şeyler olmadan maçı bitirdik. Anarşinin en yüksek olduğu zaman hakemlik yaptım.

Yüksel Karamurat’ı da unutmayalım. Çankırı Spor servisinin şeflerinden onun da faydasını gördüm. Onun da Çankırı ‘ya spor yönünden çok faydası oldu.

Beni bankacı olarak değil herkes sporcu olarak tanıdı. Spor sahasında çalıştığım için öyle tanındım. Cumartesi pazar devlet tarafından görevlendirildiğim için görevli, izinli görünürdüm. Müdürüm bir şey söylediği zaman genelge burada derdim.

Erkeklerin sosyal hayatı kahvehanede Şehir Kulübü’nde olurdu. Şehir Kulübü daha çok bürokratların takıldığı yerdi. Tayinler, terfiler, siyasi oluşumlar orada olurdu. Bende üyeydim giderdim.
Kahvehaneyi çok severdim. Yıldız kahvehanesine çok takılırdım o yıllardaki gençler gibi.
Bir gün Yekta Başeğmez, Fahrettin Demirdöğen kahveye gelince beni görmezden geldiler. Anlayışlı, sağduyulu davranırlardı.
Ceza almazdık.
Dedim ki “biz buraya geliyoruz siz gelmeyin” onların da gidecek yeri yoktu şimdiki gibi kafe falan yoktu ki…

Kıraathanecilik çok iyiydi hatta rüyalarıma girer. Emniyet, Saray, Kelbaşçavuşun, Sümer, Emirhan kıraathanesi… Kalburüstü memurlar briç, bilardo oynardı. Giyim kuşam düzgündü. Benimde spor ve kahve kültüründen başka bir uğraşım olmadı.

Yarana herkesi kabul etmezlerdi eskiden daha seçici olunurdu. Birkaç kere misafir olarak katıldım, dayak yedim.

Çocukluğumda mesire yerlerine kamyonla gidilirdi. Yanlara, Çavuş’a… Gofurlar ilk otobüsü getirdi. Muttalip Büyüktopçu yollarda iyi değildi otobüslerde. Kalecik içinden gidilirdi Ankara’ya Mustafa Meydanlı, Aydınlı, Ayanoğlu, Çakırlar derken çoğaldı.

Cevat Onat, İsmail Maden ilk apartman yapanlar. Güneş apartmanı ilk hatırladığım. İmar geldikçe çoğaldı. Daha önceleri 3 katlı Deniz Apartmanı, İsmail Sucunun oturduğu Fevzi Tanlar’ın dükkânının olduğu yerde evi vardı. Ahmet Kütük’ün evi Muzaffer Sancak’ın karşısında, İsmail Maden’in betonarme evi çok güzeldi apartmanlar başlamadan önce.

Milli bayramlara çok önem verilirdi. 3-4 ay önceden provalar yapılırdı hareketler öğretilirdi. Askeriyenin gösterileri muhteşem olurdu. Spor kıyafetlerimizi giyer spor sahasında yürüyüş yapardık. Son yıllarda Anıtın orda yapılıyor.

Çocukluğumda anne-baba akrabalardan aldığımız harçlıklarla Mühlüz Tepesine giderdik araçlarla geziyorduk.
Dini bayramlarda eşe dosta akrabaya çok önem verilirdi ziyaretler yapılırdı. Ben Gençlik yıllarımda 100 tane eve ziyarete gittiğimizi biliyorum hatta şöyle de bir anım var. Arabamız yoktu oğlum Ersen 2 aylık falan kucağımızda Pirinççi Hafızgilin evinden çıktık. Kapının önü buzmuş ayağı kayınca hanım kucağında çocukla düştü geri kalktı gençlik yine ziyaretlere devam ettik.

Spordan dolayı Emniyet Müdürleri, vali yardımcılarıyla hepsi ile ilişkim vardı. Herkes kendince bir şeyler yapmaya gayret etti. Son Belediye Başkanı İsmail Hakkı Esen de Gençlik Spordan talebem sever sayarım. Çankırı’ya da güzel hizmetleri var, güzel şeyler yapıyor. Yazın burada olamasam da gelince değişiklikleri fark ediyorum.

Yenilerde hanımı yazın Ankara’ya gönderirken baktım şirketler çoğalmış sordum yeni belediye ihale yaptı dediler. Eskiden iki firma haricinde yoktu çok hoşuma gitti.

Eşimle dolaşmaya çıktığımızda çocukluğumun geçtiği mahalleye çok sık gideriz. Tek tek komşuları sayar, kapı önünde oturanlarla hoşbeş eder maziyi canlandırırız. Yazları da yazlıkta çiçekle uğraşıyorum.
Küçük bir yerim var orayı değerlendiriyorum. Erdoğan KÜÇÜKBABUCCU

SAYGILARIMLA SERPİL ÖZKAN
26/3/2022