Sizlere bugün bir spor yazısı sunacağım. Yıl 1934, futbol yorumculuğu ve spor yazarlığının henüz oluşma safhasında bulunduğu devirdir. Bu işin üslûbu ve terimleri yerli yerine oturmamıştır. Ankaragücü’nün o dönemde Ankara şampiyonu olduğunu yazıdan anlıyoruz. Gençlerbirliği takımından da söz edilmiş olması, bu iki kulübün o zaman var olduğu gerçeğini ortaya koyar. Burada zikri geçen Çankırıspor’un ise, bugün bir karşılığı yoktur, Çankırı Karması demek uygun bir tanımdır. İşin ilginç yanı Çankırı karmasında FB.li Şekip’in bulunmasıdır. Bu Şekip muhtemelen o zaman FB kadrosunda yer alan Şekip Akduman olmalıdır.
Futbol yazısını kaleme alan kişinin kim olduğunu bilemiyoruz, zira “SPORCU” mahlâsını kullanmıştır.
Çankırıspor‘un Ankaragücü takımı ile yaptığı, üstelik rakibimizin maçın 20 dakikalık bölümünü 12 kişiyle oynadığı, enteresan bir maç. Maçı anlatanın ilginç üslubu, maç yazılarının ilklerinden oluşu ve Çankırı Spor tarihine bir katkı olması açılarından bu yazıyı kayda değer buldum. Bilmem siz ne dersiniz? İşte o yazı:
Dünkü MAÇ
Dün tenezzüh treniyle şehrimize gelen ve Ankara şampiyonu olan Ankaragücü takımı, spor klübümüzle bir maç yaptı. Takımımız sahaya sol bek ve sol haftan mahrum olarak şu şekilde çıktı:
Turgut
Şeref Necati
Feyzi Himmet Şekip
Rahmi Ahmet Şekip Memet Ekrem
İlk hücumu misafirlerimiz yaptı. Fakat Himmet’in müdahalesiyle kırıldı. Mütekabil (karşı)hücum; oyun müsavi(denk) cereyan ediyor.
Rüzgarın Çankırılıların aleyhinde olmasına rağmen takımımız cidden güzel oynuyor ve misafir kalesine korkulu anlar yaşatıyordu. 12. dakikada hakimiyet büsbütün Çankırılılara geçti. Sol açığın iyi oynayamaması, yerinde ve iyi ortalayamaması yüzünden bir çok “Gol” fırsatları heba oluyor, oyuncularla beraber seyircileri de sinirlendiriyordu.
- dakikada Şekip’den güzel bir pas alan Memet kaleci ile karşı karşıya kalmasına rağmen gol yapamadı.
-
dakikadan sonra hakimiyeti ellerine alan A.güçlüler, 5-6 dakika kalemize korkulu dakikalar geçirtti. Şeref, Necati ve Şekip bey’in ve bilhassa bugün şaheser oyun gösteren Turgut’un tutuşları ve muhakkak gol (mutlak gol) kurtarışları takımlarını golden kurtarıyordu.
Haftayim(ilk yarı), nihayet bulduğu (sona erdiği) zaman iki taraf da sıfır sıfıra berabere idi. Bu haftayim(yarı) cidden samimi ve kardeşce cereyan etmiştir. (Centilmence geçen ilk yarı sonucu, Çankırıspor:0 – Ankaragücü:0)
İkinci haftayim da rüzgarın aleyhlerine olacağı ve muhakkak yenileceklerini hisseden Ankaragüçlüler, zaten birinci takımdan üç oyuncu bulunan takımlarına genel kaptanları Hüseyin Bey’i de dahil ederek takviyeli çıktılar. Oyun başladığı zaman Ankaragüçlülerin gayet sert ve çetin oynadıkları göze çarpıyordu… Bir iki dakika Çankırı kalesi korkulu dakikalar geçirdi. Fakat Turgut’un şahane kurtarışları, enfes tutuşları, harikalar yaratışı; Şeref, Himmet ve Şekip Hızır gibi (Allah! Allah!) anında yetişerek müdahaleleriyle muhakkak golleri kurtarıyorlardı. (Şimdi dikkat ey okuyucu,can alıcı yeri burası!) Bu sırada seyircilerin ikazı üzerine Hakem (kendisinden ilk kez söz edilmekte), Ankaragücü takımı oyuncularını saydı. Ankara şampiyonu olan ve sporun bütün inceliklerini ve kavaidini idrak etmiş(kurallarını anlamış) bulunan bu takım 12 oyuncu ile oynuyordu.
Kim bilir, genel kaptan Hüseyin bey Çankırı takımını 11 oyuncu ile yenemeyeceğini aklı kesince, ikinci haftayimde kendi ile beraber 12. oyuncuyu da takıma sokmuşlar ve 20 dakika on iki kişi oynamışlardı. Bu sırada tekme faslı başladı.Herhalde Ankaragüçlüler-Gençlerbirliği kardeşlerinden öğrenmiş olacaklar ki-gözbebeğimiz Şekib’e kastî –sesi karşı kaleden duyulan- bir tekme vurdular. Buna diğer haf(orta saha oyuncusu) Şekip mukabele etti. O sırada tekme yiyenin arkadaşı O HA ile karışık söylenirken Şekip de karşılık verdi.
Zaten kuvvei maneviyesi (morali) yenileceğiz diye bozulmuş olan umumi (genel) kaptan Hüseyin Bey fırsattan bilistifade(yararlanarak) takımını topladı: “Tekme ile oynuyorlar, oynamayacağız!”dedi ve sahayı terkettiler.
Şayet tekmeden dolayı saha terk edilecek olsaydı,bizim takımın daha evvel terk etmesi lazımdı. Zira birinci haftayimin (yarının) 13.dakikasında onların Konyalı dedikleri sol içlerinin-beklere, haflara , forlara(forvet olmalı) değil – kalecimize kastî tekme vurduğuna şahit olduk.
Netice itibarile(sonuç olarak) korkarak sahayı terk eden misafirlerimiz, hükmen mağlup addedilmiş(sayılmış) ve maç Çankırıspor’un galibiyeti ile bitmiştir.
Gençlerimizi candan kutlularız.
SPORCU
DUYGU: Üç dört haftadır rakiplerini bîaman(amansız) bir surette yenen Çankırı Kulübü oyuncularımız yuvasında şikârını(avını) bekleyen Şahin gibi rakiplerini çetin ve sert çelmeleri(güçlü oyunlarıyla demek istiyor) ile mağlup etmektedir. Var olsun gençlerimiz.
(Yazı Duygu’nun 11Ağustos 1934 tarihli 193. sayısında yer almıştır.)
Not:Parantez içinde yer alan ifadeler tarafımdan konulmuştur.(H.Duran)
Çankırı Araştırmaları Sitesi 